Στο linkedin πάντως γίνεται πανικός για δουλειές πληροφορικής στις Η.Π.Α.
- Για τις Η.Π.Α. δεν γνωρίζω πολλά πράγματα. Απ' όσο ξέρω όμως πάντα είχαν σκληρή πολιτική σε ότι έχει σχέση με την μετανάστευση.
Οσον αφορά τους Ευρωπαίους τουλάχιστον...
- Για Καναδά, λίγο που είχα ψάξει, είναι δύσκολο να μπεις αν δεν έχεις συγεγνείς/φίλους ή κάποιον να σε προσκαλέσει. Γενικώς ο πιο σίγουρος τρόπος για να πας είναι να πας ως φοιτητής ή να έχεις ήδη κλήσει δουλειά.
Στο site που κάνεις αίτηση για visa περνάς από "ερωτηματολόγιο" στο οποίο δεν υπάρχει καν επιλογή για δουλειές πληροφορικής.
Επίσης η αίτηση για visa αργεί πολύ, γύρω στο 6μηνο αν θυμάμαι καλά γιατί στέλνονται όλες στην Ιταλία, η Ελλάδα δεν έχει πρεσβεία ή προξενείο (δεν θυμάμαι τι από τα δύο) κι αν για κάποιο λόγο σε απορρίψουν πρέπει να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα για να μπορέσεις να ξανακάνεις αίτηση. Βάλε και την καθυστέρηση μέχρι να σε ενημερώσουν, με λίγα λόγια περνάει περίπου ένας χρόνος μέχρι να μπορέσεις να ξαναρχίσεις τη διαδικασία.
- Το τελευταίο ισχύει και για Αυστραλία.
Για Καναδά και Αυστραλία πρέπει να είσαι πολύ εντάξει σε όλα τα γραφειοκρατικά ζητήματα γιατί μπορεί να σε απορρίψουν για το κάθε απίθανο χαρτί/διατύπωση κ.λ.π.
Φυσικά εκεί το "δεν βαριέσαι περασέ τον" δεν ισχύει χρόνια τώρα. Πόσο μάλλον τώρα που δέχονται χιλιάδες (κυριολεκτικά) αιτήσεις κάθε μέρα από όλο τον πλανήτη.
Επίσης στην Αυστραλία τα πτυχία που παίρνουμε εδώ στην Ελλάδα δεν πολυμετράνε.
Κάτι proficiency, master κ.λπ. εκεί δεν πιάνουν μία.
Κάτι που πρέπει να σκεφτείτε όλοι πολύ σοβαρά είναι και η κουλτούρα και οι διαφορές στην ζωή που έχουμε με τις χώρες.
Το αν θα μπορέσετε να τις αποδεχτείτε ή όχι θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στο αν θα καταφέρεται να στεριώσετε σε μια χώρα.
Υπάρχουν διαφορές στην κουλτούρα και την κοινωνική ζωή που είναι θεμελιώδεις και δεν πρέπει να τις πάρει κανείς αψήφιστα.
Ορισμένα παραδείγματα:
- Τα σπίτια τους συνήθως δεν έχουν καμμία σχέση με αυτά που έχουμε εδώ.
Πιο στενά, με ξύλο ή γυψοσανίδα ή τοίχο της πλάκας για χωρίσματα, χαμηλότατη ηχομόνωση, χωρίς μπαλκόνια πολλές φορές κ.λ.π.
- Το να πείς "θα περάσω σε καμμιά ώρα να πάμε για μπύρα" σε μερικές χώρες δεν παίζει. Θα σου πουν πρέπει να κανονίσουμε από τώρα για την επόμενη εβδομάδα, κι ας μην έχουν τίποτα απολύτως να κάνουν τις επόμενς μέρες.
- Σε Αγγλία, Ολλανδία, Γερμανία κ.λ.π. για να πλύνουν τα πιάτα ή να ξυριστούν χρησιμοποιούν το ίδιο νερό και απλώς σκουπίζουν τα σκεύη χωρίς να τα ξεπλύνουν με τρεχούμενο νερό.
- Ενας Ολλανδός δεν το έχει σε τίποτα να σε καλέσει σπίτι του και το βραδάκι να σου πει "φύγε τώρα γιατί θέλω να φάω με την οικογενειά μου" και να μη σου βγάλει ούτε φουντούνια για να φάτε.
- Σε πολλές πόλεις όταν λέμε οτι δεν έχει ζωή το εννούμε. Μετά τις 8-9 το βράδυ δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ. Και δε μιλάμε για πόλεις των 2 χιλιάδων ανθρώπων.
- Η γκετοποίηση και η "εμπόλεμη" κατάσταση που βιώνει τον τελευταίο καιρό η Αθήνα είναι ένα τίποτα. Υπάρχουν περιοχές σε πόλεις όπου απλά ισχύει το "enter at your own risk". Νέτα σκέτα.
Η όποιος νομίζει οτι οι χρυσαυγάδες το παρατράβανε ας πάνε στην Αγγλία, τη Γερμανία και τη Σουηδία να δουν τι συμβαίνει εκεί.
Ολα αυτά είναι λίγο πολύ πράγματα "δυσκολοχώνευτα" για μας και τα οποία μπορεί να παίξουν μεγάλο ρόλο.
Γι αυτό καλό είναι να μάθετε τα πάντα για την χώρα που θα πάτε κι όχι μόνο ότι έχει σχέση με τη δουλειά και τα λεφτά.
), απλά πρέπει να ξεχάσεις οτι θα έχεις δικό σου αμάξι, δικό σου σπίτι κ.λ.π. και λοιπά λούσα. Μία νορμάλ ζωή συγκατοικόντας με άλλους, παίρνοντας το μετρό/λεωφορείο, και να βγαίνεις εξω για κανα 2 μπύρες που και που.